مدیریت استراتژیک ترکیبی ست از برنامه ریزی استراتژیک و تفکر استراتژیک.

برنامه ریزی استراتژیک به مدیران کمک می کند تا با تحلیل عوامل داخلی و خارجی و اولویت های سازمان را انتخاب و بر روی آنها متمرکز شوند. چنانچه سازمان استراتژی مشخصی نداشته باشد، نوسانات محیط باعث اتخاذ تصمیمات و استراتژی های واکنشی خواهد بود که همین امر تمرکز را در سازمان به حداقل می رساند. در حقیقت محرک رشد سازمان انتخاب مهمترین هدف و تمرکز همه جانبه بر روی آن است. عموماً تصوری که از برنامه ریزی استراتژیک در دنیا، خصوصا میان سازمان‌ها و شرکت‌های ایرانی وجود دارد، تصویر دقیق و صحیحی نیست. در اغلب سازمان‌های ایرانی استراتژی حتی به مرحله اجرا نمی‌رسد و در حد سندی مکتوب در خاطره بایگانی سازمان باقی می ماند. عموماً سازمان ها از متدهای خاص و محدودی برای تدوین استراتژی استفاده می کنند، غافل از اینکه ماهیت استراتژی، در صنایع مختلف، متفاوت است؛ به علاوه  فرایند طراحی استراتژی در هر شرکت خیلی تابع قاعده خاصی نیست و معمولا مختص همان شرکت است. اما آنچا که روشن است، استراتژی اگر به مرحله اجرا نرسد کاملا بی ارزش است.